Lake Batur
Door: Philia
Blijf op de hoogte en volg Philia
25 Januari 2016 | Indonesië, Ubud
Fruit en pancake als ontbijt gekregen! Heerlijk!!!
We huren n scooter. Wel de vraag of we n rijbewijs hebben....maar niet hoeven laten zien....Mijn paspoortnummer en San d'r naam en handtekening....frauduleuze praktijken hier!!!
Op weg naar Lake Batur! Na n tijdje worden we ingehaald door n man op n scooter en hij roept wat naar ons...ik heb t niet goed verstaan maar meen het woord 'police' gehoord te hebben.... Hij stopt, ik ook maar dan... Hij vraagt of we mogen rijden hier want over 5 km staat er n politiepost en hij wil niet dat toeristen worden benadeeld door corrupte politieagenten!! Soms wordt er wel $50, 00 gevraagd om de boete af te kopen.... Ze staan er dagelijks (behalve zondag) op vaste tijden. 20 over 11 zijn ze weer weg. Hij weet wel n tentje bij n koffieplantage waar we gratis koffie kunnen krijgen en we mogen achter hem aanrijden. Beter wat later daar dan 50 dollar weg hier....En dus volgen we hem.
We komen aan bij n koffieplantage van Luwak, dat is geloof ik de duurste koffie ter wereld....
De man geeft ons n hand en stelt zich voor. Hij is alleraardigst, vriendelijk en geïnteresseerd. We lopen achter m aan door de koffieplantage en we komen bij n uitgestalde 'kraam' van specerijen. Hij begint te vertellen wat elk specerij is en van de andere kant komt n andere man aanlopen. De man die ons hier bracht gaat z'n koffie drinken die hij nu verdient heeft en wij zitten met man nr 2 die ons koffie probeert aan te smeren.....we voelen t al aankomen!!! Ook hij is erg gastvrij, wil dat we overal foto's van nemen.....En dan komen de 8 kopjes (5 koffie en 3 thee) om te proeven. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik nog nooit zulke lekkere thee heb gedronken!!!! Tis nu natuurlijk de bedoeling dat we iets kopen....hetzij n kop koffie/thee....of koffie/thee om in NL op te drinken....
Daar hebben we beide geen interesse in....We laten ons niet overhalen door z'n argumenten.... 20 over 11 krijgen we van man 1 n seintje dat we weg kunnen en we worden letterlijk bij de uitgang gebracht....weg vriendelijkheid....weg interesse....
Ondertussen stort het....we schuilen onder n prieeltje langs de weg. Als blijkt dat het voorlopig niet ophoudt gaan we verder als t iets minder hard regent. Poncho's aan en rijden maar!!! Dit zal n fraai gezicht zijn!! Blauwe poncho voorop met helm over de kap.....En n gele poncho achterop met helm over de kap..... Teenslippers die er onderuit steken.... Het water stroomt als n beek over de weg met daarin allerlei soort afval!! Van palmbladeren tot chipszakjes... Geen mens te zien onderweg...alleen wij.... De regen slaat in m'n gezicht en voelt gewoon warm aan. Heel apart!!
Als we zicht krijgen op de vulkaan Gunung Batur worden we weer aan de kant gezet...o, o.... Maar nee, het is om entree te betalen om in het gebied te mogen. Voor de grap vragen we of dit kaartje volgend jaar bij mooi weer ook nog geldig is.....En jawel, bewaren en we kunnen er altijd in!!
Het uitzicht is mooi en apart. Jammer van de regen en daarmee gepaard gaande bewolking en mist. Over de vulkaan loopt n scheidslijn van de eruptie uit 2000... duidelijk te zien is tot waar het lava is gestroomd....
Het meer aan de voet van de vulkaan, is in halve maan vorm gelegen. Rondom het geheel, zowel de vulkaan als het meer, staan bergen. Van een hoger gelegen punt is het een heel afzonderlijk terrein om te zien. Alsof een eruptie nooit verder kan komen dan de grootte van dit gebied....
We dalen af richting het meer en gaan op zoek naar de hotsprings die hier zijn. Bij het meer komen we op een doods landschap.....we rijden door het gebied wat 16 jaar geleden onder lava is bedolven. N heel dorp heeft hier gestaan....het enige wat daar nu aan herinnert zijn de stenen van de huizen....een laag van ca 1 mtr hoog, de rest zal van hout en of bladeren zijn geweest. N heel aparte sfeer hangt er....
Bij de hotsprings schuilen we in verkleedhokjes. Er komt iemand naar ons toe met n paraplu. De helmen kunnen blijven liggen, zegt ie. Bij de kassa staan we in dubio: gaan we erin of niet? Leuk is t niet met dit weer, warm wel.... we mogen in het restaurant zitten tot het opknapt, daarna mogen we besluiten wat we doen. Pas om n uur of 4 wordt t wat droger en omdat t ruim 5 kwartier rijden is besluiten we terug te gaan en morgen weer terug te komen.
Poncho's weer aan, San rijdt terug dus mn rugzak kan er nu onder....hee waar is de sleutel van de scooter?? Ik herinner me dat ik ze op t plankje bij de helmen heb gelegd....gewoon buiten waar iedereen bij kan.... Oeps!!! Hopen dat ze daar nog liggen.....
Kennelijk kan dat hier op Bali allemaal.....naast de helmen ligt keurig de sleutel die iedereen had kunnen pakken....
Ruim 5 kwartier stortregen later komen we aan in Ubud.....ik heb t vandaag weer even koud gehad!!! Héél even maar, wat meer kwam door m'n jurk die nat was geworden dan door de regen zelf. Lekker warm douchen en 's avonds brood eten bij Breadlife!! Mmm, dat is lang geleden!!
We huren n scooter. Wel de vraag of we n rijbewijs hebben....maar niet hoeven laten zien....Mijn paspoortnummer en San d'r naam en handtekening....frauduleuze praktijken hier!!!
Op weg naar Lake Batur! Na n tijdje worden we ingehaald door n man op n scooter en hij roept wat naar ons...ik heb t niet goed verstaan maar meen het woord 'police' gehoord te hebben.... Hij stopt, ik ook maar dan... Hij vraagt of we mogen rijden hier want over 5 km staat er n politiepost en hij wil niet dat toeristen worden benadeeld door corrupte politieagenten!! Soms wordt er wel $50, 00 gevraagd om de boete af te kopen.... Ze staan er dagelijks (behalve zondag) op vaste tijden. 20 over 11 zijn ze weer weg. Hij weet wel n tentje bij n koffieplantage waar we gratis koffie kunnen krijgen en we mogen achter hem aanrijden. Beter wat later daar dan 50 dollar weg hier....En dus volgen we hem.
We komen aan bij n koffieplantage van Luwak, dat is geloof ik de duurste koffie ter wereld....
De man geeft ons n hand en stelt zich voor. Hij is alleraardigst, vriendelijk en geïnteresseerd. We lopen achter m aan door de koffieplantage en we komen bij n uitgestalde 'kraam' van specerijen. Hij begint te vertellen wat elk specerij is en van de andere kant komt n andere man aanlopen. De man die ons hier bracht gaat z'n koffie drinken die hij nu verdient heeft en wij zitten met man nr 2 die ons koffie probeert aan te smeren.....we voelen t al aankomen!!! Ook hij is erg gastvrij, wil dat we overal foto's van nemen.....En dan komen de 8 kopjes (5 koffie en 3 thee) om te proeven. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik nog nooit zulke lekkere thee heb gedronken!!!! Tis nu natuurlijk de bedoeling dat we iets kopen....hetzij n kop koffie/thee....of koffie/thee om in NL op te drinken....
Daar hebben we beide geen interesse in....We laten ons niet overhalen door z'n argumenten.... 20 over 11 krijgen we van man 1 n seintje dat we weg kunnen en we worden letterlijk bij de uitgang gebracht....weg vriendelijkheid....weg interesse....
Ondertussen stort het....we schuilen onder n prieeltje langs de weg. Als blijkt dat het voorlopig niet ophoudt gaan we verder als t iets minder hard regent. Poncho's aan en rijden maar!!! Dit zal n fraai gezicht zijn!! Blauwe poncho voorop met helm over de kap.....En n gele poncho achterop met helm over de kap..... Teenslippers die er onderuit steken.... Het water stroomt als n beek over de weg met daarin allerlei soort afval!! Van palmbladeren tot chipszakjes... Geen mens te zien onderweg...alleen wij.... De regen slaat in m'n gezicht en voelt gewoon warm aan. Heel apart!!
Als we zicht krijgen op de vulkaan Gunung Batur worden we weer aan de kant gezet...o, o.... Maar nee, het is om entree te betalen om in het gebied te mogen. Voor de grap vragen we of dit kaartje volgend jaar bij mooi weer ook nog geldig is.....En jawel, bewaren en we kunnen er altijd in!!
Het uitzicht is mooi en apart. Jammer van de regen en daarmee gepaard gaande bewolking en mist. Over de vulkaan loopt n scheidslijn van de eruptie uit 2000... duidelijk te zien is tot waar het lava is gestroomd....
Het meer aan de voet van de vulkaan, is in halve maan vorm gelegen. Rondom het geheel, zowel de vulkaan als het meer, staan bergen. Van een hoger gelegen punt is het een heel afzonderlijk terrein om te zien. Alsof een eruptie nooit verder kan komen dan de grootte van dit gebied....
We dalen af richting het meer en gaan op zoek naar de hotsprings die hier zijn. Bij het meer komen we op een doods landschap.....we rijden door het gebied wat 16 jaar geleden onder lava is bedolven. N heel dorp heeft hier gestaan....het enige wat daar nu aan herinnert zijn de stenen van de huizen....een laag van ca 1 mtr hoog, de rest zal van hout en of bladeren zijn geweest. N heel aparte sfeer hangt er....
Bij de hotsprings schuilen we in verkleedhokjes. Er komt iemand naar ons toe met n paraplu. De helmen kunnen blijven liggen, zegt ie. Bij de kassa staan we in dubio: gaan we erin of niet? Leuk is t niet met dit weer, warm wel.... we mogen in het restaurant zitten tot het opknapt, daarna mogen we besluiten wat we doen. Pas om n uur of 4 wordt t wat droger en omdat t ruim 5 kwartier rijden is besluiten we terug te gaan en morgen weer terug te komen.
Poncho's weer aan, San rijdt terug dus mn rugzak kan er nu onder....hee waar is de sleutel van de scooter?? Ik herinner me dat ik ze op t plankje bij de helmen heb gelegd....gewoon buiten waar iedereen bij kan.... Oeps!!! Hopen dat ze daar nog liggen.....
Kennelijk kan dat hier op Bali allemaal.....naast de helmen ligt keurig de sleutel die iedereen had kunnen pakken....
Ruim 5 kwartier stortregen later komen we aan in Ubud.....ik heb t vandaag weer even koud gehad!!! Héél even maar, wat meer kwam door m'n jurk die nat was geworden dan door de regen zelf. Lekker warm douchen en 's avonds brood eten bij Breadlife!! Mmm, dat is lang geleden!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
