Vrijdag 24 februari 2012

Daar ben ik weer!
Om te beginnen wil ik iedereen hartelijk bedanken voor de hartverwarmende en meelevende reacties! Ook dat is fantastisch! Ja, alles heeft hier minstens twee kanten...eigenlijk net als in NL... Ook daar hebben we dagelijks de keuze om ons op te laten slokken in de massa of om bewust te kiezen voor datgene waar je hartje voor kiest. Maar dat hier alles in een ander perspectief komt te staan, moge duidelijk zijn.....

Ik was gebleven in Phrae, waar ik 's avonds een jongetje van ongeveer een jaar heb geobserveerd. Leuk om te doen, en ook hier loop ik dingen aan die niet bevorderlijk zijn voor het belang van het kind....wat ook te maken heeft met de Thaise cultuur. Blijkbaar houd ik er een andere visie op na dan hier heerst. Voor mij als korte bezoeker is dat makkelijk naast me neer te leggen, voor de andere NL vrijwilliger die hier 4 maanden in totaal blijft is het hard werken en aanhouden.
Om half 8 ligt iedereen in bed en gaan wij naar ons huisje... Saai hoor, dat we geen gezamelijke ruimte hebben om de dag door te nemen en nog even alles met een lach en n traan ('s avonds is het van het lachen) te doen relativeren. Ik mis het, merk ik. En erger dan ik dacht... de enige keus die overblijft is slapen... Wat niet een verkeerde keuze is na een dag intensief met kleintjes omgaan. En dan vooral dat plakken, knippen en knutselen! LEuk hoor,om weer in de kleuterschool te zitten!
Het niveau van de school ligt hier overigens wel een stuk hoger, wat vermoedelijk te maken heeft met de Austalische onderwijzeres.

De volgende ochtend blijken er veel kindjes ziek te zijn en gaat dus de geplande excursie niet door. Ja, als er een begint en je zit met elkaar op zo weinig m2 is besmetting eerder regel dan uitzondering. Ook de juf is geveld en dus wordt de NL vrijwilliger ingezet en is het een geimproviseerd programma waar ons om hulp wordt gevraagd. Natuurlijk zijn ook wij bereid om ons steentje bij te dragen en dus ontfermen wij ons over de groep kleintjes.
's MIddags hebben de kleintjes geen les en doordat er een andere vrijwilliger is gearriveerd is de bezetting 1 op 1 en is het aan ons of we komen of vrij willen....
Nou, wij willen wel vrij!! Vanmorgen hadden wij de kolder in de kop bij het zien van een motorbike.... Een van de aussies vond het zo jammer dat ze geen rijbewijs heeft want die zou ZO graag eens op zo'n ding willen rijden.... Van mijn kant wordt natuurlijk gemeld dat ik het wel heb, waarna ze in opgewonden staat zegt dat wij dat vanmiddag eens moeten gaan doen!! Lekker eruit, scheuren op zo'n ding en de wind in je haren voelen....
Maar ja, we zijn wel met zn drie"en... NIet dat ze daar hier in Thailand moeilijk over doen, met 4 of 5 erop is hier ook geen uitzondering....
Dus de vrije middag is snel besloten, nu nog iets van vervoer om hier uit de middle of nowhere richting Phrae te komen.
We horen dat er ook een auto te huur is, maar die aussies zijn niet van plan om te rijden hier. Mij maakt het niet uit. Ik durf wel links te rijden, zo druk is het nu ook weer niet. En dus besluiten we de auto te nemen en het er eens even lekker van te nemen! Maar omdat ik geen ervaring heb met links gaat toch de voorkeur uit naar een aussie...daar moet ze dan! Geen keus, want ze wil weg! (net als ik overigens....;-))

En zo gaan we de vrijheid tegemoet, we vinden een cd in de auto die ons wel aanstaat en dus gaat de muziek knoerthard. Op naar VLEES!!! Geen rijst meer, maar VET, en VLEES! Oe wat hebben we daar trek in!!
Proteine slikken!!
In de supermarkt realiseren we ons dat we vanavond voor het laatst met zijn drieen zijn....oef dat gaat snel! Morgen vertrekken ze weer naar het eerste weeshuis.
Dus: partytime!! We slaan van alles en nog wat in en voelen ons net drie pubers die een feestje gaan bouwen omdat pa en ma van huis zijn! Wat bier ingeslagen en een paar breezers, chips, nootjes en vooral heel veel van dat overheerlijke fruit wat ze hier hebben!
Terug langs de KFC waar we VLEES en patat inslaan en weer met een strakgetrokken gezicht terug naar het weeshuis...keurig alles in het huisje gebracht en de auto weer keurig afgeleverd. Voor de 'vorm' eten we een hap rijst. Het is hier vroeg donker en de kindjes gaan zeker nu op tijd naar bed, dus voor ons is het terugtrekken naar het huisje, vlees op de bordjes, teruglopen naar de keuken waar we alles op kunnen warmen in de magnetron en dan....AANVALLEN!!!! We lijken echt wel beesten!!! Heerlijk zeg, het vet zit van oor tot oor en aan al mijn vingers....mmmmm. Zelfs opgewarmde patat sm aakt momenteel heerlijk!
Breezertje erbij, biertje voor de aussie en wij hebben echt de grootste lol!! Onze gesprekken gaan van nietszeggend tot D&M (is een aussie uitspraak voor deap & meaningfull) en aangezien ons enige meubilair twee bedden zijn lijkt het nog meer op een meiden partij....
We gaan er vanuit dat alcohol hier niet helemaal geoorloofd is en dus moeten we het afval scheiden en op een listige doch goed doordachte manier afvoeren, maar voorlopig hoeven we daar nog niet aan te denken....denken we...
Tot we gebons op een deur horen...althans dat hoorden we al eerder maar konden het geluid niet thuisbrengen hier in de jungle. Maar het wordt luider en we horen een mannenstem roepen....de vader des huizes... Het is niet bij mijn huisje, waar we zijn, maar bij de aussies. ACTIE!! Want als dit is vanwege geluidsoverlast dan wordt diegene vanzelf naar hier toe geluisd... En een blik op de klok doet ons verbazen van het tijdstip: 12 uur.... oeps, als hazen verdonkeremanen we de lege blikjes en flesjes... Zijn we niet rood van de alcohol dan zijn we wel rood van de schrik en de haast...
We lopen naar buiten waar, enigzins in paniek, John staat. Hij wil graag advies van de aussies (verpleegsters) omdat een van de kinderen heel hoge koorts heeft en hij een rit naar het ziekenhuis overweegt. Pffff, voor ons feestje... En hij is door zijn eigen opwinding helemaal verrast dat wij nog niet in bed liggen....
(overigens blijkt het niet nodig te zijn om het ziekenhuis te bezoeken).

Vanmorgen gaan niet alleen de aussies weg, maar ik ook. Dat heb ik gisteren besloten. Doordat er zoveel kindjes ziek zijn kan ik hier niets doen en heb ik liever een dag meer in CM om onze collega te bezoeken en ook nog een paar dagen vrij te hebben voor mezelf. Het is en blijft mijn vakantie...
En dus gaan we gezamelijk naar het busstation om daar nog met zn drieen te lunchen en om daarna ieder ons eigen weg te gaan. Zij richting Phetchabun en ik richting Chiang Mai. We lunchen met zn 5-en, twee brengen ons weg, in een of ander klein smoezelig restaurantje gerund door een oude vrouw van misschien wel 80!!! We krijgen het eten in 3-en, vermoedelijk is de keuken niet groter of zijn er niet voldoende pannen... En wederom is het lekker.... WAt drinken erbij... en dan afrekenen... In totaal hebben we zes warme maaltijden genomen en 5 drankjes....en dat voor 180baht, wat omngerekend 4,5 euro is....

En dan sta ik in CM....niets geboekt, want dat lukte niet via internet...ja, wat nu? Waar ga ik heen? Welk hotel? Vanmorgen was me dat ook al gevraagd door die nieuwe vrijwilligster.... geen idee, zei ik, dat zie ik daar wel. En dus ga ik bij aankomst eens even op mijn gemak zitten, zodra je hier een zoekende blik hebt word je overvallen door tuktuk rijders en daar heb ik even geen zin in. Ik pak mijn gids van Thailand om de kaart van CM op te zoeken, eerst eens even kijken waar het busstation is waar ik nu ben. Er komt een vrouw naast me zitten, die na een tijdje vraagt of ik op haar gitaar en rugzak wil passen zodat ze even kan roken. Tuurlijk, maar waar ga je naartoe en waar kom je vandaan? Het blijkt een francaise te zijn (moest gelijk aan je denken Jossie!) die iets aanbeveelt om te slapen voor 380baht (9,50 eurie)per nacht incl ontbijt....voor die prijs kan ik niets verwachten... maar het is het kijken waard omdat zij er helemaal vol van is.... Maar ik weet niet of wat zij goed vind ook mijn 'goed' is...
En zo beland ik in een taxi en al na 5 minuten in een prachtige jungle tuin voor de entree van het resort (ja zo heet het voor dat geld).
Het ziet er niet naar uit dat ik hier voor 380baht kan slapen... en dus besluit ik niet de moeite te nemen om mijn koffers de trap op te tillen maar eerst maar eens navraag te doen. 1200baht per nacht, maar ik kan ook kiezen om de toilet, douche en kamer te delen voor (idd) 380baht!! Niet te geloven! Ik heb in de afgelopen weken al zoveel aan sharing gedaan dat delen me niet vreemd meer is! Alleen die kamer....daar heb ik wat meer moeite mee. Ik wil graag een plek voor mezelf, ook om tot rust te komen en wat dingen voor mezelf uit te werken. Ook geen probleem hier, voor 3,5 eurie meer krijg ik een kamer voor mezelf. DOEN! ik heb overigens nog geen kamer gezien, maar de tuin en entree is al doorslaggevend...

ik krijg de sleutel, een code voor gratis wifi en daar ga ik dan met mijn koffers....inmiddels is het al aan het schemeren en dus kan ik geen goede foto's meer nemen. Dus beloof ik jullie dat ik dat morgen doe en up zal loaden, oordeel wederom zelf!! Ik ga slapen, ben moe en ik heb al gevoeld dat ik een heerlijk bedje heb!!! Welterusten!!
Oh en morgen ga ik naar onze collega, heb vanmorgen even met haar gemaild en ze vindt het reuze leuk. Ik ook!!