Laatste reisverslag

Aan alles komt een einde, en zo ook aan deze reis. Ondanks dat ik inmiddels alweer zit te bibberen en te ontshocken van de cultuurshock hier in NL wil ik graag mijn reisverslag completeren, al is het alleen maar voor mijn eigen herinnering.

Waar was ik gebleven...CM, klaar om te vertrekken richting BK. Koffers gehaald bij de receptie en op zoek naar een taxi. Al gelijk buiten het terrein komt er een taxi die bij me stopt....het is natuurlijk ook overduidelijk aan me te zien dat ik niet voor de lol een ommetje ga maken... Train, bus, airport? Airport. Hij helpt me met mijn koffers en ik ga zitten...onderweg afscheid nemen van Chiang Mai, van deze geweldige stad! Ik heb het hier reuze naar mijn zin gehad en de sfeer past veel beter bij me dan BK. Op het vliegveld wacht een nieuwe uitdaging: of ik de creditcard kan laten zien waarmee dit ticket is gekocht via internet...nee dat kan ik niet...ik heb geen creditcard, wel een bankkaart die hier niet werkt...Wiens creditcard is dat dan? Van een vriendin die wel een creditcard heeft...of ik haar wil bellen zodat zij een fax kan sturen met daarop twee zijden van de creditcard...dit gaat problemen opleveren omdat er in het weeshuis, waar zij nog is, geen fax is... Of ik dan het geld contact wil betalen en het geld terug kan vragen van mijn vriendin...nee, het is al betaald via deze creditcard. Een kopie van mijn bankpas mogen ze wel van me hebben. Druk gebel, en het verzoek of ze mijn paspoort even mogen houden en ik plaats wil nemen op een stoel...Na een tijdje wordt ik weer bij de balie geroepen, er is een kopie van mijn paspoort gemaakt, wat ik moet ondertekenen. Een soort van borg voor het geval de betaling via de creditcard niet lukt. Nou ja, ik mag in elk geval door.
Het vliegtuig vertrekt op tijd. Ik zit naast een Thaise man die het vast niet fijn vindt om te vliegen. Bij het minste of geringste geluidje kijkt hij verschrikt op en naar de vleugels... ja, hij zit er nog aan. Bij het landen breekt het zweet hem uit, nou is landen ook niet echt mijn ding en zeker niet met een Thaise piloot, heb ik ontdekt.
Koffer van de band halen, en in de rij voor een taxi naar het hotel. Ik krijg een formulier in mijn haden gedrukt over de prijs en voorwaarden van de taxirit en een oudere kleine man met bruine bretels wijst me de weg naar de taxi. In de taxi probeert hij me om te kopen, hij noemt een bedrag wat all inclusive is. Waarvan ik het idee heb dat hij er beter van wordt en niet ik, dus dring ik aan op de meter. Hij zucht. Inmiddels ben ik al niet meer de naieve toerist, maar een doorgewinterde Hollandse die weet hoe het hier in Thailand werkt. Met alle respect overigens.
Het is een automaat en ik begrijp al snel waarom, als hij drie pedalen zou hebben en in hetzelfde tempo van pedaal zou wisselen, zou hij vast in de war raken... En een 'lichte' afwijking in zijn stuurinrichting, wat hij zelf interpreteerd als een lekke band. Maar na een inspectie van zijn kant, blijken die alle vier nog in tact te zijn. Bij het hotel, zie ik aan de meter dat mijn keuze voor de meter een goede keus is geweest. Hij denkt daar anders over en vraagt hetzelfde bedrag als voor de rit. Onderweg heb ik even de moeite genomen om het formulier te lezen....en dus vraag ik hoe hij aan dat bedrag komt. Dan is engels ineens moeilijk...voor mij niet, en ik leg hem uit wat hij mij mag vragen. Weer zucht hij.

In het hotel blijken de standaard kamers overboekt te zijn en wordt me vriendelijk gevraagd of ik bezwaar heb tegen een superieure kamer...nou nee! En dus slaap ik de laatste nacht in BK in een heerlijk luxe kamer, met eigen toilet en douche ;-)
De laatste nacht....ook dat moet eigenlijk gevierd worden, op een geweldige vakantie en ervaring die achter me ligt!! Wat heb ik een mooie tijd gehad en verschrikkelijk veel beleefd! Dus op naar de 7/11 om wat chips (voor het zoutgehalte in deze warmte) en een breezer te kopen. Nog even een wandelingetje te maken om de benen te strekken en te ruiken aan de stad waar ik mijn hart niet heb verloren. Nee BK is veel te druk voor mij.

De volgende morgen weer zonder wekker wakker worden. Een uitgebreid ontbijt waarvan hier de keuze erg groot is. En dan....ja hoe zal ik de dag eens indelen? Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om de drukte op te zoeken, maar ook geen zin om de hele dag hier te wachten tot het tijd is om naar het vliegveld te gaan. En dus de kaart erbij, wat kan ik doen? Oh ja, het Lumphini Park! Een stukje rust in deze drukke stad, daar heb ik vandaag echt zin in!
Het blijkt een geweldige keus, alle rust hier en veel natuurschoon. Op het moment dat je het park in wandeld voel je de drukte van de stad van je schouders glijden om er rust voor in de plaats te krijgen. Wat een heerlijk gevoel voor vandaag! En genieten doe ik hier van water tot bomen en van vissen tot een soort varanen.
Het is een prachtig park en eigenlijk heb ik hier tijd te kort. En dus weer terug naar het hotel waar ik uit moet checken. Badpak eruit houden en kleren voor in het vliegtuig, en dan nog even relaxen aan het zwembad.
De avond ga ik ook nog nuttig besteden: ik ga eten en genieten van het uitzicht in het Baiyoke Sky hotel! Het hoogste gebouw van heel Thailand met bovenin een restaurant met een fenomenaal uitzicht! Ik krijg een plekje toegewezen op de 81e verdieping, in een klein erkertje...bij het raam... Hoe noem je dat in het engels: hoogtevrees?? Ik moet echt drie keer slikken voor ik op mijn stoel durf te gaan zitten en vooral vooruit kijken en niet recht naar beneden! Pfff, best warm hier.
Maar het uitzicht is geweldig! En na verloop van tijd waag ik me aan een blik recht naar beneden...dat ik dat durf!!
Ik ben hier op een dusdanig tijdstip dat het al snel begint te schemeren en dus zie ik langzamerhand de zon verdwijnen, BK donker worden, lichten aangaan en slierten van lichtjes op de highway. Adembenemend! En ik heb geen moeite om hier in mijn uppie drie uur uitgebreid van zowel het eten als van het uitzicht te genieten. Wat een mooie dag om BK af te sluiten en vooral op een manier om de drukte te mijden.
Dan moet ik gaan, ik wil op tijd op het vliegveld zijn om een mooi plekje bij de deuren te hebben ivm beenruimte. Maar bij de lift wordt me gevraagd of ik naar beneden wil of naar het 'roofview'. Ja, nu ik hier toch ben...Dus nog verder omhoog. Eerst in een donkere bar bij het raam zitten om zo nog beter te kunnen zien wat er buiten aan lichtjes te zien is. En vervolgens roofview.... Ik heb nog geen idee wat het is, maar ook dat duurt niet lang meer. Vanaf de trap stap je op een plateau en heb ik al snel in de gaten dat er hier iets beweegt... en dus neem ik de volgende stap...naar...BUITEN! Ja, ik sta hier buiten!! Op de 84e verdieping! ongeveer 1,5 meter breed en het draait rond. Als ik me vasthoud aan een reling draai ik zo rond over BK!! Weer slikken en even komt er adrenaline genoeg om een spurt te nemen richting het plateau... ik slik en nog eens, en weer. Ik blijf staan. Wind in mijn haren...een foto nemen van mezelf, waar op de eerste duidelijk te zien is wat ik er van vind ;-)
Wouw, wat een ervaring! En wat een stad! Ongeveer 15 miljoen inwoners op een oppervlakte die iets groter is dan de hele provincie Utrecht, waar in totaal 1,2 miljoen inwoners wonen.
En dan moet ik me ineens 'haasten' om mijn koffers te gaan halen en naar het vliegveld te gaan. Ik kom er keurig twee uur van te voren aan....niemand aan de balie... quasie nonchalant vraag ik om een plaatsje met veel beenruimte, waarop de mevrouw achter de balie lachend tegen me zegt dat er al zo'n 300 passagiers voor mij zijn ingecheckt.... Toch neemt ze de moeite om te kijken, om me vervolgens de vraag te stellen of ik met het gezelschap van 9 personen reis...nee...nou dan heeft ze nog precies één plaatsje bij de nooduitgang voor me vrij!! En al die mensen maar haasten om op tijd bij het vliegveld te zijn...geniet er nou lekker van op je laatste dag ;-) Het komt echt allemaal goed!!

En daar ga ik, weg uit Thailand snif, snif en op naar mijn poesjes! Met een rugzak vol met ervaringen en belevenissen!! Wat had ik hier graag langer gebleven....

En hier is het koud, saai, zo vreselijk prestatiegericht, geen gevoel meer voor solidarity.... Een flinke omschakeling voor me die me een gevoel van heimwee geeft... Maar ook fijn om te voelen dat die twee mannen me hebben gemist! Heel de dag hebben ze gisteren al spinnend bij en op me gelegen. Ik ben weer in beslag genomen door het alledaagse, maar wil deze keer het bijzondere van alles wat gebeurd zeker niet aan me voorbij laten gaan!