Vrijdag 10 februari 2012

Daar ben ik weer.

Gisteren heb ik de busreis gehad van Bangkok naar LomSak. Het was een mooie reis, veel te zien onderweg. Vanuit het drukke, chaotische en lawaaierige Bangkok, ging het over in uitgestrekte gebieden. Onderweg werd het ook steeds primitiever. En het wagenpark steeds ouder...
Ik had een mooi uitzicht over zowel de weg als de omgeving en had twee stoelen voor mezelf. De bus was erg comfortabel.
Onderweg is van alles te zien van wat men zoal vervoerd. Van kippen tot varkens en van pakketten tot bumpers, van mensen in een open pick-up tot twee tracoren op een oplegger waar iemand in de tractor achter het stuur zat.....!!!! Erg lachwekkend!
Ook kom je voetgangers, fietsers of scooters tegen in tegengestelde richting...het is hier eerder regel dan uitzondering...

Tussen Phetcgabun en Lom Sak is er meer landbouw, wat ook terug te zien in aan de leefomstandigheden hier. Het is hier minder primitief, betere huizen ook. Er zijn hier duideiljk wat meer inkomsten.

Om ca half vijf kwam ik aan in Lom Sak waar ik na een telefoontje werd opgehaald door Ashley, een vrouw die met haar zoontje van 12 hier een jaar zou willen blijven maar dat vermoedelijk niet gaat redden omdat haar zoontje graag terug wil naar Australie. Ze wil het nog even aankijken maar overweegt wel een vervroegde terugkeer.
Ze is een lieve en hartelijke vrouw.
Eenmaal aangekomen wordt het al bijna donker, maar ik kan nog wel een indruk krijgen van fantastische ligging hier... Wow what a place to be. Het is werkelijk in de middle of nowhere, het doet jungle-achtig aan en er heerst hier een heerlijke rust... Alleen het geluid van dieren zijn te horen.

Ashley laat me de ruimte zien waar er wordt gegeten en vandaag is er iets speciaals te eten waardoor we nog precies op tijd zijn. In Bangkok heb ik me veiligheidshalve niet gewaagd aan Thais eten. Op wat ongemakkelijkheden zit ik niet echt te wachten en naar horen zeggen is het hier allemaal prima. Dus vandaag ga ik proeven!! En het is echt heerlijk!! Kip met rijst en nog " een of ander prutje" wat heerlijk smaakt. Lekker pittig, dat mag wel van mij.

Al de kinderen zitten aan tafel en de tv staat aan (ja hier ook...) en na het eten mogen ze ook allemaal een ijsje nemen. Het zijn er bijna 100. Ik heb me laten vertellen dat het er 91 zijn op het moment.
Na het eten en de tv komt er een ' hug-ronde' van de kids die naar hun huis vertrekken (het is hier onderverdeeld op leeftijdscategorie, verdeeld over 7 huizen). Wat een prachtige gezichtjes!! Eigenlijk is de een nog meer aandoenlijk dan de ander, een moment om van te genieten! Het is duidelijk dat de kinderen gewend zijn dat hier andere mensen komen en gaan en ik word ook duidelijk niet overgeslagen bij het huggen, knap hoor!

TErug in de visitorshouse klest ik nog even met mijn huisgenoten, allemaal Australiers. En dan heerlijk naar bed.

Vandaag is het een rustige dag geweest. Alle kinderen waren naar school en de Aussies wilden winkelen. Ik werd ook meegevraagd, maar eigenlijk doe je mij daar geen plezier mee, dus laat mij maar hier. Geen probleem, als ik wilde kon ik even in de keuken vragen of ik wat kon helpen en anders bij de laundry. In de keuken zijn ze al klaar, dus blijft de was over. Twee vriendelijke en goedlachse dames doen hier elke dag de was. Kan je het voorstellen van 91 kids....???
Het hangt er dan ook helemaal vol met was... Ik help met het ophangen van de was maar doe het niet goed...?!?!?! Beginnen bij een lege lijn lijkt mij een goede start, maar het moet natuurlijk wel op een dusdanige manier worden opgehangen dat de was van elk huis bij elkaar hangt... ja logisch...daar hoef ik thuis niet over na te denken ;-)

Vanmiddag een stukje gewandeld met Ashley, naar de viskweekvijvers. Het is daar erg warm dus zitten we even in de schacduw en gaan weesr snel terug voor WATER!!!

Om half zes wordt er hier gegeten, deze keer gaat het veel sneller en na het eten gaan de kinderen buiten spelen.
Ik zit bij vier vrouwen die de zorg hebben over twee huizen en ik word uitgenodigd om straks bij ze langs te komen als de kinderen naar binnen gaan.
Er kruipt een kleine vent bij me op schoot (Dan), ik had m een jaar of drie a vier geschat, maar hij blijkt al 6 te zijn. Wat een mooi en lief ventje!! Hij komt met een boek aan en ik mag m voorlezen.

Dat was het weer voor even, volgende keer zal ik een poging wagen om foto's up te loaden, zwagertje.
Ik kan hier wel op mijn gemak computeren (in Bangkok vanuit een internetcafe), voor mijn mob is de verbinding soms erg slecht.

Sawadee!!!

Liefs en groetjes!!!