Dinsdag 14 februari 2012
Door: discoverPhilia
Blijf op de hoogte en volg Philia
14 Februari 2012 | Thailand, Bangkok
Gisteren was er om acht uur een bijeenkomst van de ' staff', niet van het type ' werkoverleg' maar meer van het type ' hoe gaat het met je en hoe voel je je'. De teamspirit ligt hier erg hoog. Het is met gitaarmuziek en ze zingen een paar liedjes.
Daarna heb ik een afwisselende dag, het is wat was ophangen en tussendoor wat socialisen. Ik mis al twee dagen een vrijwilligster dus ik ga naar haar op zoek. Ze is niet helemaal lekker, dus we kletsen wat en drinken thee. Weer wat was ophangen (ze gebruiken hier een eetbare limoen als wasverzachter), de dames daar wat engels bij brengen. Ze hebben een geweldig boekje voor de leeftijd van 1 - 6 jaar, maar dat is precies waar het zo lekker in simpel in staat en waar zij zo goed uit kunnen leren, fantastisch! en hun uitspraak...ook geweldig. Gelukkig hebben we het boek en onze handen en voeten. Ik kom maar niet achter de betekenis van het woord ' tiled' of tyled'..... ik snap er niets van... Maar ja, ik vergeet dan ook dat de ' r' heel moeilijk is voor een Aziaat...
Na de lunch is degene er die ik moet hebben om over mijn nog steeds aanwezige geldproblemen te praten. En inmiddels kan ik jullie mededelen dat mijn vacuum gezogen portemonnee snel weer normaal adem kan halen. Nog een paar dagen te gaan en dan kan ik weer over miljoenen beschikken! Dank aan degene die het geregeld heeft!
@ie je mag het ook komen brengen zoals je zo lief aanbood, want ze hebben hier iets voor je wat je niet wilt missen: er wordt hier aan ' sharing' gedaan. Ofwel alles met elkaar delen. Het is niet alleen voor ons, maar natuurlijk om de kinderen te leren delen en en in de omgang met elkaar. Zo staat er in de douche een werkelijke luxueuze keus aan shampoo, douchegel en andere ' poetsmiddelen'.... Ware het niet dat ik een keer ging douchen en tot mijn verbazing zag dat er ook een washand hing..... Ik schoot in de lach en moest gelijk aan jouw denken!!!Dat is nog eens een liefdevolle gedachte achter ' sharing'....!!
In de middag gaan we (de twee aussies en ik) met een schoolbus mee om de kinderen thuis te brengen. Er is ons op het hart gedrukt dat we de grote bussen moeten nemen omdat de kleine niet terugkomen hier bij de school. En zo gingen we,het was een hele belevenis (zie foto's). Het is werklijk een gekrioel van kinderen, waar wij tussenzitten. En zij willen natuurlijk op hun vaste plaats zitten.... Als iedereen een zitplaats heeft schat ik de bus met zo'n 40 kinderen!! Maar we gaan niet rijden....en er blijven kinderen komen... het wordt voor ons best ongemakkelijk om hier tussen te zitten.... Uiteindelijk wordt de motor gestart en ga ik een schatting maken van het aantal kinderen...het blijft bij schatten maar 70 zaten er zeker in!!! Niet te geloven!! Met, normaal gesproken, 1 begeleider.... Erg leuk om de outback van Thailand te zien, maar ook moeilijk om te zien dat sommige kinderen niet eens verwelkomt worden...vader of moeder zit iets te doen en kijken niet eens op als hun kind terugkomt van school.... Gelukkig zijn er ook ouders die al op hun kinderen staan te wachten en iedereen uitzwaaien bij het wegrijden.
In de bus is het natuurlijk dolle pret met een stelletje vreemdpratende gasten erbij. Leuk om te zien hoe je eenvoudig contact kunt maken met een kind, zonder een woord van elkaar te begrijpen! Prachtig!!
Na het eten word ik meegevraagd naar een Thaise familie die financieel noodlijdend zijn. Twee mensen van de foundation ontfermen zich over mensen die ziek zijn, in financiele nood verkeren of andere problemen hebben waar ze zelf moeilijk of niet uit kunnen komen. Ik ga mee, en kan met eigen ogen zien en beleven hoe hun huis is ingericht.... Het is niet meer dan omringt met 4 muren, waar een gedeelte is afgeschermt met 2 kasten en een gordijn waarachter de kinderen slapen, een stetcher voor de vrouw des huizes, een kastje met een tv erop en drie stoelen.... dat was het..... Maar wat een uitstraling hebben die mensen!! Natuurlijk hebben ze problemen, maar ze laten zich zeker niet beinvloeden door hun financiele toestand. Hier telt duidelijk het leven en het gevoel, meer niet. En eigenlijk is dat alles wat telt.... Wat is de westerse wereld dan zelfzuchtig en materialistisch, vreselijk!! een ding scheelt hier wel, over eten hoeven zij zich niet druk te maken. Alles groeit hier aan de bomen, is het meest gezondste wat je kan vinden en kost daarom niets.
Vandaag is een halve dag voor mezelf. Ik voel aan mezelf dat sommige dingen er aardig in hakken en dat ik tijd nodig heb om alleen te zijn om het weer even te ordenen. Ook geen probleem hier, gelukkig. Ik vind een prachtig plekje onder de palmbomen en vermaak me prima.
Tussen de middag lunch met veel chili....ik verslik me in een te groot stukje wat ik na 5 minuten nog moet bezuren. En aangezien ons taalverschil (Aussies spreken geen engels maar zijn erg lui om het verstaanbaar en af te maken) af en toe hilarisch is, besluit ik om ook eens lui engels te spreken en het letterlijk te vertalen. Het word: 'chili-frog-throught'. Ik had beter kunnen wachten met dit woord te zeggen nadat ik weer helemaal vrij was van chili, hoestbuien en tranen....
Aansluitend nog wat boodschappen doen omdat er zaterdag een vrijwiliger weg gaat die een feestje wil organiseren. De foto's spreken weer boekdelen.
Wat is het toch een heerlijk land!!!
Miijn bezoek aan het tweede weeshuis heb ik aan het einde van bezoek gepland. Ik ga dus in de loop van volgende week naar Phrae en vandaaruit naar Chang Mai, waar ik onze RT collega ga bezoeken om vervolgens naar Bangkok terug te reizen. Hoe ik dat ga doen weet ik nog niet, misschien per trein, misschien per bus of een binnenlandse vlucht. I'll see!!
Daarna heb ik een afwisselende dag, het is wat was ophangen en tussendoor wat socialisen. Ik mis al twee dagen een vrijwilligster dus ik ga naar haar op zoek. Ze is niet helemaal lekker, dus we kletsen wat en drinken thee. Weer wat was ophangen (ze gebruiken hier een eetbare limoen als wasverzachter), de dames daar wat engels bij brengen. Ze hebben een geweldig boekje voor de leeftijd van 1 - 6 jaar, maar dat is precies waar het zo lekker in simpel in staat en waar zij zo goed uit kunnen leren, fantastisch! en hun uitspraak...ook geweldig. Gelukkig hebben we het boek en onze handen en voeten. Ik kom maar niet achter de betekenis van het woord ' tiled' of tyled'..... ik snap er niets van... Maar ja, ik vergeet dan ook dat de ' r' heel moeilijk is voor een Aziaat...
Na de lunch is degene er die ik moet hebben om over mijn nog steeds aanwezige geldproblemen te praten. En inmiddels kan ik jullie mededelen dat mijn vacuum gezogen portemonnee snel weer normaal adem kan halen. Nog een paar dagen te gaan en dan kan ik weer over miljoenen beschikken! Dank aan degene die het geregeld heeft!
@ie je mag het ook komen brengen zoals je zo lief aanbood, want ze hebben hier iets voor je wat je niet wilt missen: er wordt hier aan ' sharing' gedaan. Ofwel alles met elkaar delen. Het is niet alleen voor ons, maar natuurlijk om de kinderen te leren delen en en in de omgang met elkaar. Zo staat er in de douche een werkelijke luxueuze keus aan shampoo, douchegel en andere ' poetsmiddelen'.... Ware het niet dat ik een keer ging douchen en tot mijn verbazing zag dat er ook een washand hing..... Ik schoot in de lach en moest gelijk aan jouw denken!!!Dat is nog eens een liefdevolle gedachte achter ' sharing'....!!
In de middag gaan we (de twee aussies en ik) met een schoolbus mee om de kinderen thuis te brengen. Er is ons op het hart gedrukt dat we de grote bussen moeten nemen omdat de kleine niet terugkomen hier bij de school. En zo gingen we,het was een hele belevenis (zie foto's). Het is werklijk een gekrioel van kinderen, waar wij tussenzitten. En zij willen natuurlijk op hun vaste plaats zitten.... Als iedereen een zitplaats heeft schat ik de bus met zo'n 40 kinderen!! Maar we gaan niet rijden....en er blijven kinderen komen... het wordt voor ons best ongemakkelijk om hier tussen te zitten.... Uiteindelijk wordt de motor gestart en ga ik een schatting maken van het aantal kinderen...het blijft bij schatten maar 70 zaten er zeker in!!! Niet te geloven!! Met, normaal gesproken, 1 begeleider.... Erg leuk om de outback van Thailand te zien, maar ook moeilijk om te zien dat sommige kinderen niet eens verwelkomt worden...vader of moeder zit iets te doen en kijken niet eens op als hun kind terugkomt van school.... Gelukkig zijn er ook ouders die al op hun kinderen staan te wachten en iedereen uitzwaaien bij het wegrijden.
In de bus is het natuurlijk dolle pret met een stelletje vreemdpratende gasten erbij. Leuk om te zien hoe je eenvoudig contact kunt maken met een kind, zonder een woord van elkaar te begrijpen! Prachtig!!
Na het eten word ik meegevraagd naar een Thaise familie die financieel noodlijdend zijn. Twee mensen van de foundation ontfermen zich over mensen die ziek zijn, in financiele nood verkeren of andere problemen hebben waar ze zelf moeilijk of niet uit kunnen komen. Ik ga mee, en kan met eigen ogen zien en beleven hoe hun huis is ingericht.... Het is niet meer dan omringt met 4 muren, waar een gedeelte is afgeschermt met 2 kasten en een gordijn waarachter de kinderen slapen, een stetcher voor de vrouw des huizes, een kastje met een tv erop en drie stoelen.... dat was het..... Maar wat een uitstraling hebben die mensen!! Natuurlijk hebben ze problemen, maar ze laten zich zeker niet beinvloeden door hun financiele toestand. Hier telt duidelijk het leven en het gevoel, meer niet. En eigenlijk is dat alles wat telt.... Wat is de westerse wereld dan zelfzuchtig en materialistisch, vreselijk!! een ding scheelt hier wel, over eten hoeven zij zich niet druk te maken. Alles groeit hier aan de bomen, is het meest gezondste wat je kan vinden en kost daarom niets.
Vandaag is een halve dag voor mezelf. Ik voel aan mezelf dat sommige dingen er aardig in hakken en dat ik tijd nodig heb om alleen te zijn om het weer even te ordenen. Ook geen probleem hier, gelukkig. Ik vind een prachtig plekje onder de palmbomen en vermaak me prima.
Tussen de middag lunch met veel chili....ik verslik me in een te groot stukje wat ik na 5 minuten nog moet bezuren. En aangezien ons taalverschil (Aussies spreken geen engels maar zijn erg lui om het verstaanbaar en af te maken) af en toe hilarisch is, besluit ik om ook eens lui engels te spreken en het letterlijk te vertalen. Het word: 'chili-frog-throught'. Ik had beter kunnen wachten met dit woord te zeggen nadat ik weer helemaal vrij was van chili, hoestbuien en tranen....
Aansluitend nog wat boodschappen doen omdat er zaterdag een vrijwiliger weg gaat die een feestje wil organiseren. De foto's spreken weer boekdelen.
Wat is het toch een heerlijk land!!!
Miijn bezoek aan het tweede weeshuis heb ik aan het einde van bezoek gepland. Ik ga dus in de loop van volgende week naar Phrae en vandaaruit naar Chang Mai, waar ik onze RT collega ga bezoeken om vervolgens naar Bangkok terug te reizen. Hoe ik dat ga doen weet ik nog niet, misschien per trein, misschien per bus of een binnenlandse vlucht. I'll see!!
-
14 Februari 2012 - 15:42
Madelon:
Sjonge jonge. Kan toch meevoelen dat t erinhakt he Philia?! Tyled is tyred betekend moe. Maar ja dat ben ik ook de godganse dag dus misschien projectie :-) uhm ik bedoel plojectie hihi Ga je nog met ze tekenen?
Veel plezier nog! Ik volg je. Knufs Mxxx -
14 Februari 2012 - 15:56
Annette:
He Philia, goed dat je tijd neemt om de indrukken een plekje te geven. Want ja, er komt veel op je af. Leuk, verbazingwekkend, bijzonder, apart, vul maar in. Fijn dat je wat fotootjes erbij hebt kunnen zetten. Ik voel me bijna weer in Thailand! -
14 Februari 2012 - 17:35
Wietske:
Zoals je het beschrijft,komt overeen met delen van brazilië.verschillende leefwijzen, als je terugkomt,denk je,wat rompslomp in nederland...iedereenmoet dit eens ervaren.succes daar!en mooie foto s!!!;-) x
-
14 Februari 2012 - 18:42
Wendy:
Hee Phil!
Fijn om te lezen dat je portemonnee weer gevuld gaat worden! Hier alles prima! Ik blijf je verhalen volgen, leuk hoor!
Liefs Twan en Wen -
14 Februari 2012 - 19:34
Marja:
Bijzonder om zo van jouw ervaringen te horen en te lezen en alles wat tussen de regels staat... Dankjewel Philia en blijf reizen met een open mind.
Liefs, Marja -
14 Februari 2012 - 20:59
Marianne:
Hee Phil, wat kan je toch fantastisch schrijven! Ik zou bijna zeggen, doe er iets mee als je terug bent! Ik hoor je sommige dingen schaterlachend vertellen en beleef het gewoon mee en kijk alweer uit naar je volgende reisverslag. Ik wens je nog veel avontuur en reisplezier. Grtz, Marianne x -
14 Februari 2012 - 21:56
Debby:
Ha lieve Phil,
Bij jou nog steeds 34 graden lees ik, hier smelt het ijs en is het weer lekker groeizaam aan het regenen...
Fijn te lezen dat je het zo goed naar je zin hebt! Al zal het ook best ingrijpend zijn, al die indrukken, alle reacties die dat in je geeft...
X Debby -
15 Februari 2012 - 12:07
Elly:
Hee nicht, wat ontzettend leuk om elke keer te lezen wat jij beleeft. Ik blijf erbij, bij alles wat ik lees: ik vind het zoooooo stoer van je!!! Ik zou het van m'n leven niet wagen. nou geniet er van en blijf schrijven en als je terug bent moeten we snel theeën om alle verhalen te horen. Groetjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
